Λαιμαργία και 127 χρόνια άναλ

Η λαιμαργία είναι αμαρτία. Όσες εξ’ υμών βάλατε σκέτο άσσο τη Γιούβε κονομήσατε και μπράβο σας. Παίξατε “επαγγελματικά” , τη σημαδούρα σκέτη, χωρίς να ζητάτε όβερ και ημίχρονα κλπ. Οι υπόλοιπες, οι λαίμαργες κορασίδες, τον ήπιαν. Μεταξύ όσων τον ήπιαν… ανήκω κι εγώ. Τι να κάνουμε, είμαι αχόρταγη σεξουαλικά. Κάθομαι να δω τα πρώτα λεπτά, που λες. Μου αρκούν τα πρώτα 10 λεπτά συνήθως για να καταλάβω αν θα χάσω ή θα κερδίσω. Ήξερα λοιπόν από το 10′ πως έχοντας παίξει άσσο+όβερ έχω χάσει. Τι “πως το ήξερες?” ? Ρε φιλενάδα, στο ‘χω ξαναπεί, έπαιζα ΠΡΟΠΟ πριν πάω 1η Δημοτικού, λες να μην ξέρω 2-3 πραγματάκια περί στοιχήματος και επικείμενης εξέλιξης ενός αγώνα? Έκλαιγα από το 11ο λεπτό, σου λέω. Κοκκινιά 17-08-1944, λέμε. Και έρχεται μετά ο σούπερ ο αναλυτής και μου λέει “ανόρθωση Ολυμπιακού, έδειξε άλλο πρόσωπο με Σερ Λέμον στον πάγκο, γίγας ο έμπειρος πορτιέρο Προτό, αποκάλυψη ο νεαρός σέντερ-μπακ Νικολάου, κλπ, κλπ” . Αχ και να ‘ξερες φιλενάδα μου τι συνέβη, τίποτα απ’ όσα λέει ο σούπερ-αναλυτής δε συνέβη… Δε λέω, καλός αυτός ο Νικολάου-αλλά σαν της Α.Ε.Κ τον παλιό Νικολάου δεν είναι ακόμα. Πάντως, το επώνυμο για τη θέση το έχει. Και έμπειρος ο Προτό, επίσης δεν έχω να προσάψω κάτι στην εμφάνισή του….. αλλά από κει και πέρα κρύβε και λίγα λόγια, άστο σου λέω, κανένας Ολυμπιακός δεν αναστήθηκε. Τώρα που γράφω δεν έχει παίξει ακόμη με τον Ατρόμητο και κινδυνεύω να εκτεθώ λέγοντας πως δεν περιμένω κάτι καλό από τον Ολυμπιακό σήμερα, αλλά σάμπως η 1η φορά θα είναι που εκτίθεμαι?…τι έλεγα? α, στείλανε οι Ιταλοί ημίχρονο και όβερ στον κλίβανο. Αυτό έγινε, που λες.  Και πλάκα-πλάκα το ποσό παιχνιδιού που πήγε στον κλίβανο ήτανε ισάξιο -αν όχι και παραπάνω- από αυτό που παίχθηκε πάνω στη σκέτη σημαδούρα. Οπότε, μπούκαινα-παίκται σημειώσατε “1” . Βάλε και την Μπάρτσα, που και αυτή για κάποιο λόγο δεν τα πήγε τόσο καλά στο Α’ ημίχρονο μένοντας στο 0-0 με την Σπόρτινγκ (για κοίτα ρε κάτι συμπτώσεις, κι αυτό άντερ έληξε τελικά!), ήρθε και έδεσε. Αλλά είπαμε και απάνω, πρώτος εχθρός μας σαν παίκται είναι ο λαίμαργος εαυτός μας, κι όχι η μπούκαινα. Δεν ήθελες σκέτο άσσο την Γιούβε, σου φαινόταν “φτηνιάρικος” , έ? Ούτε απλό 2πλό την Μπάρτσα ήθελες? Ωραία, τώρα κάτσε πάνω στον κιλίβαντα (σαν και μένα) και απόλαυσέ το “άναλ” , που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Αν έβαλες και παρολί Γιούβε-Μπάρτσα όβερ, τότε είναι “νταμπλ άναλ ζόουν” , απόλαυση στο μάξιμουμ, δηλαδή. Σου έλεγα όμως προχθές κάτι για Νιμπίρου. Πως αν δεν ερχόταν άσσος η Γιούβε καλύτερα να ερχόταν να μας καταπιεί ο Νιμπίρου. Λοιπόν, πάμε στο ψητό, λέγοντας για Νιμπίρου σου χρωστάω μια συγγνώμη. Σε κορόϊδεψα την προηγούμενη βδομάδα. Σου έδωσα ελπίδες πως μπορεί και να υπάρχει ένας πελώριος πλανήτης που έρχεται καταπάνω μας και θα μας λύσει όλα τα γήινα προβλήματά μας μια και καλή. Λοιπόν, δεν υπάρχει Νιμπίρου. “Κονφέρμντ” αυτό που σου λέω. Σόρυ, σε στεναχώρησα. Το ξέρω. Δηλαδή, υπάρχει κάτι σαν μπαλίτσα-αν θες την αλήθεια, αλλά είναι τόσο μακριά και τόσο πιο μικρό σε μέγεθος απ’όσο διατυμπανίζουν οι τρομολάγνοι που για τα επόμενα (περίπου) 127 χρόνια είσαι καθαρός. Για να ακριβολογώ, από αυτή την άποψη είσαι καθαρός, την άποψη του να μας χτυπήσει πλανήτης. Γιατί από την άποψη του να χτυπήσει κανας παπάρας κανα πυρηνικό κουμπί -σόρρυ και πάλι αν σε στεναχωρώ- αλλά εκεί ΔΕΝ είσαι καθαρός. Εκεί παίζεται 50-50. Μην κάνεις όμως καμιά βλακεία και πας και παίξεις στοίχημα πάνω σε τέτοια σενάρια! Πολύ απλά γιατί αν γίνει καμιά στραβή δεν θα ζήσεις για να πας ταμείο να πληρωθείς τα κέρδη σου! Κουβέντα Δευτεροπρωϊνιάτικη κάνουμε απλώς, πίτσι-πίτσι. Αυλάντα. Μην πλατιάζω όμως, αλλού θέλω να πάω σήμερα το κείμενο: Όσο που λες κι αν δεν κινδυνεύουμε από Νιμπίρου και κουραφέξαλα προς το παρόν, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Απλώς έχουμε 127 χρόνια περιθώριο είτε να μας κάνουν “άναλ” διάφοροι αδάμαντες της φερεγγυότητος όπως η Γιούβε και η Μπάρτσα, είτε να καταστρέψουμε την μπαλίτσα, είτε να αλλάξουμε την τροχιά της, είτε τέλος να την κάνουμε εμείς οι ίδιοι με ελαφρά πηδηματάκια από την επιφάνεια της Γης. Δύσκολα τα πράγματα. Πάμε στο πρώτο σενάριο: να κάνουμε εμείς την μπαλίτσα να διαλυθεί, ή, να κουνηθεί και να αλλάξει τροχιά (το 2ο σενάριο λύσης είναι να την κάνουμε εμείς με ελαφρά πηδηματάκια αλλά αυτό θα το συζητήσουμε μια άλλη Δευτέρα)…….. Να φτιάξουμε λοιπόν ένα σούπερ-κανόνι και να στοχεύσουμε την μπαλίτσα όπως θα πλησιάζει? Αλακία ακούγεται. Καταρχάς, ένα αστεροειδές αντικείμενο άνω των 10 χιλιομέτρων σε διάμετρο θα είναι game over για τη γη, και μια βόμβα υδρογόνου τελευταίας γενιάς μάλλον θα του έκλανε ένα r-χίδι, του αστεροειδούς. Καλά, δε συζητάμε για τον αστεροειδή “Ceres” (καμία συγγένεια με την αγαπημένη μου Ceres F.C από τας Φιλιππίνας).  Ο Ceres με διάμετρο 987 χιλιόμετρα έτσι και κάνει πως πλησιάζει, δεν υπάρχει τρόπος να τον ανακόψεις. Αρδίζογλου είναι, και θα μας βάλει γκολ δίχως να πούμε κιχ. Πάμε να δούμε όμως σε μικρότερους αστεροειδείς, τι θα γινόταν αν τους στέλναμε βόμβα? Σύφωνα με μελέτες της NASA (2007) τα θραύσματα που θα προξενήσεις θα κάνουν χειρότερη ζημιά! Αν υπήρχε 1/1000 μαθηματική πιθανότητα να μη σε βρει από κωλοφαρδία η τροχιά ενός πλανήτη, μετά χτυπώντας τον και κάνοντάς τον π.χ 100 μπαλίτσες χάνεις την όποια πιθανότητα να γλιτώσεις. Γιατί κάποιες θα ‘ρθουν απάνω σου και πάλι. Είναι σαν τα σκάγια. Μια σφαίρα μπορεί και να μη σε βρει, 100 σκάγια όμως, διάολε, κάποιο θα σε πετύχει. Οπότε 10 να σου πέσουν -σου λέω εγώ- από τις 100 μπαλίτσες, μόνο η θερμότητα της σύγκρουσης θα λιώσει όλους τους πάγους, ενώ τα τσουνάμι από τη σύγκρουση θα τυλίξουν όλη την υδρόγειο στο νερό. Θα πνιγείς, αλάκα μου. Όσο κολύμπι κι αν ξέρεις, όσα μπρατσάκια κι αν φορέσεις, τα κύματα θα είναι 90+ μέτρα ύψος. Άστο, σου λέω. Οπότε πάμε αλλού… Μήπως να αλλάξουμε τα μαγνητικά πεδία ώστε να αλλάξει η τροχιά της διαστημικής μπάλας? Θα ήταν μια ιδέα με ρίσκο, γιατί κανείς δεν ξέρει που έχουν πάει οι εργασίες του μακαρίτη του Νικολά Τέσλα, του Πατέρα του Μαγνητισμού. Πέθανε πάμφτωχος και με 112 απλήρωτους λογαριασμούς το 1943 σε ένα φτωχομπινεδιάρικο διαμερισματάκι στη Νέα Υόρκη αλλά μυστηριωδώς κανείς δεν γνωρίζει που βρίσκονται τα χειρόγραφά του. Ακόμη και να τα έχουν οι Αμερικανοί, και ας πούμε πως τα έχουν εξελίξει, δεν κάνεις τέτοια πειράματα εύκολα, και σίγουρα άλλη κλίμακα να κάνεις π.χ το πείραμα της Φιλαδέλφειας και άλλη κλίμακα να πας να κάνεις αλλαγή τροχιάς σε ολόκληρο πλανήτη. Θα αντιστρέψεις τους πόλους της Γης πριν την ώρα τους κακομοίρη μου (γιατί ήδη αρχίζουν να αντιστρέφονται εδώ και κάτι μήνες-για 1η φορά μετά από 780.000 χρόνια), και θα διαλύσεις την μαγνητική ασπίδα που έχει η Γη για να προστατεύεται από την κοσμική και ηλιακή ακτινοβολία. Αν υποθέσουμε πως για κάποιο λόγο χαλάς τους μαγνητικούς πόλους, σε 10 μέρες το πολύ θα έχει πεθάνει όλος ο πλανήτης από καλπάζοντα Καρκίνο, εξαιτίας της κοσμικής ακτινοβολίας που θα δεχόμαστε φάτσα-κάρτα. Τι? Να μείνουμε στο σπίτι να μην μας πετύχει η ακτινοβολία? Τι, νομίζεις πως δεν διαπερνά τους τοίχους αυτή η ακτινοβολία? Α καλά, εσύ είσαι Νύχτας! Τες πα, μη στα πολυλογώ, ψιλοξέχνα και τις μαγνητικές μαγκιές….. Χμμμ…μήπως να κωλοπειράξουμε τον Χωροχρόνο? Ας το σκεφτούμε λίγο. Σκέψου το σεντόνι του Τσάμπιονς Ληγκ. Που είναι κάτι παιδάκια στις άκρες και το κρατούν τεντωμένο. Φαντάσου πως είναι 4 παιδάκια λοιπόν που κρατάνε το σεντόνι και μπροστά από κάθε παιδάκι, πάω και βάζω μια μπάλα ποδοσφαίρου. Πάνω στο σεντόνι και μπροστά από κάθε παιδάκι. Άρα έχω ένα σεντόνι τεντωμένο, με 4 μπάλες ποδοσφαίρου να είναι ακίνητες, λογικά. Εφόσον τα παιδάκια το κρατούν τεντωμένο και δεν κάνουν αλακίες τινάζοντάς το κλπ, οι μπάλες δεν θα κουνηθούν. Πάω τώρα και παίρνω έναν τσιμεντόλιθο και τον αφήνω στο κέντρο του σεντονιού. Τότε βασικά αυτό που θα γίνει είναι πως στα παιδάκια θα τους πέσει η μέση, αλλά ας πούμε πως βαστάνε όρθια, όμως οι μπάλες ποδοσφαίρου μπροστά τους δέχονται την επίδραση του τσιμεντόλιθου που είναι μεγαλύτερη μάζα και που το έχει “κάτσει κάτω” το σεντόνι με το βάρος της. Τα παιδάκια ναι μεν κρατούν συνέχεια τις άκρες του σεντονιού όσο πιο τεντωμένες μπορούν αλλά στο κέντρο το σεντόνι θα έχει “κάτσει στο χορτάρι” . Θα αρχίσουν να κυλάνε λοιπόν οι μπάλες κυκλικά και κατηφορικά με σκοπό να πάνε να “συναντήσουν” τον τσιμεντόλιθο στο κέντρο του σεντονιού γιατί έλκονται από τη μεγαλύτερη μάζα, σωστά? Ώπα. Πέρασα τις 1000 λέξεις. Θα φάω κόκκινη κάρτα από τ’ αφεντικό. Το αφήνω εδώ,συνεχίζουμε την άλλη Δευτέρα.