Προέκυψε θέμα με τα ανακριβή γραφόμενά μου περί μπιντέ και ο ένας και μοναδικός αναγνώστης που έχω, έσπευσε να μου τηλεφωνήσει ώστε να διορθώσω τις ανακρίβειες που γράφω περί μπιντέ. Μου λέει λοιπόν ο Μήτσος: “Καταρχάς είσαι σωστός, περί μπίθας. Είναι αλβανική λέξη. Επίσης είσαι σωστός περί bidet, είναι γαλλική λέξη. Εκεί που κάνεις λάθος, είναι πως η γαλλική λέξη “bidet” δεν έχει καμιά σχέση με κώλους και αλβανικά, είναι το ξύλινο αλογάκι που καβαλάνε τα παιδιά και παίζουν. Επειδή αυτό το ξύλινο αλογάκι και ο τρόπος που το καβαλούν τα παιδιά προσομοιώνει την κίνηση του ανθρώπου να “καβαλήσει” τον μπιντέ προκειμένου να πλύνει τον πρωκτό, εξού και η χρήση της λέξης. Μου άρεσε όμως το υπόλοιπο κείμενο, αν και μου λείπουν οι ωραίες φωτογραφίες που έβαζες κάποτε” .
Με “κόλλησε στον τοίχο” ο Μιτς, ο οποίος δεν είναι καθόλου τυχαίος σε αυτά, μιλάμε το παλληκάρι γνωρίζει την ετυμολογία για σχεδόν κάθε λέξη στο ελληνικό, το αγγλικό και το γαλλικό αλφάβητο. Άσε που, και να το τονίσω αυτό, εκτός από επίτιμος αναγνώστης (καθότι ο μοναδικός που βασανίζει έτσι τον εαυτό του) είναι και αυτός που επέμενε να βάλουμε την προηγούμενη Παρασκευή “Αντίμπ” ενώ εγώ του έλεγα “έλα μωρέ Μήτσο τώρα που θα χαραμίσουμε στήλες εδώ, να βάλουμε μόνο Μίστερ Πάρη, Γουέστμπουρν Γκρόουβ και Σινγκλ Σάμμιτ, δεν θα χάσουμε ποτές” και με άρχισε στα καντήλια “ρε #λακιστήρι (πάντα έτσι με λέει-κάτι θα ξέρει) ΕΚΕΙ βρήκες να κάνεις οικονομία? ΕΚΕΙ είναι που πρέπει να μπει Πεδίο” , επέμενε. Εγώ επίσης τον πίεζα για Μουστακίλ-Τεστιμόνιο-Μέσερσμιθ (αλήθεια, πόσοι τον λένε “Μέσμερισμ”-όπως είναι το όνομά του κανονικά?) να τα περάσουμε στάνταρ-τρίαινα, αυτός τελικά -με τα πολλά- συναίνεσε μόνο σε Τεστιμόνιο στάνταρ, και έτσι πιάσαμε ένα σκοράκι το Σάββατο. Δεν σου έγραψα για αυτό την προηγούμενη βδομάδα, γιατί είχα ήδη πληκτρολογήσει το κείμενο περί Ροζάριο, οπότε δεν μου κόλλαγε κάπου να βάλω αυτή την ενότητα (ενώ όλα τ’ άλλα “κολλάνε” ..λέμε τώρα).
Πάει αυτό περί μπίθας. Το διορθώσαμε το θέμα και ευχαριστώ πολύ τον Μιτς, ο οποίος, να πω και έκτακτα/φρέσκα νέα-έπιασε και χθες το Σκορ-6, δεν έπαιζε Άγγελο, έφυγε εκνευρισμένος να πάει σπίτι, και στο σπίτι βλέπει πως άλλαξε η άφιξη-ήρθε Σλέηνς Καστλ, και έτσι ο Μιτς τσίμπησε άλλα 305.40€ (μετά φόρων). Εύγε, κύριε!
Εγώ δεν έπαιξα μαζί του, είχαμε πολλές διαφωνίες, εγώ έβλεπα Κάρσον Σίτυ-αυτός ήθελε τον Φαρμασιούτικαλ ξερό, εγώ ήθελα Λεβαδειακό καρφί, αυτός ήθελε Μολότωφ κάλυψη, εγώ δεν έβλεπα πο+τές Ματίλντας Λο-αυτός μέχρι και για στάνταρ ψηνόταν να την βάλει, εγώ έβλεπα Άγγελο αυτός όχι (αλλά τελικά όπως σου ‘πα σώθηκε!), μη στα πολυλογώ, το μόνο πράγμα που ψιλοσυμφωνούσαμε ήταν Σίλας Τρητ με Μπαμπούρ 2άδα (αν και μέχρι εκεί ήθελε να βάλει καλύψεις με Τούντορ και με Σκάϊ Σιπ)…με τέτοιο χάσμα πολιτικών απόψεων δεν γινόταν να κάνουμε τακίμι, οπότε έμεινα εγώ στην απέξω, και ο Μιτς τα τσέπωσε…μαγκιά του!
Στα της γειτονιάς τώρα, το “μουγκρί” έφυγε. Έκλεισε ρολλά και μάλλον πήγε διακοπές. Κανένα πρόβλημα, γιατί όπως σου έχω πει τα “τυχερά” δεν ξέρεις πότε και που θα προκύψουν, και σίγουρα δεν προκύπτουν όταν τα κυνηγάς. Άκου δω τώρα, σκηνικό: Περπατώ στο δρόμο, αργά, είμαι στην “Παναγίτσα” και πάω προς παραλία. Στα 2 τετράγωνα απόσταση, βλέπω ένα ξανθό Βουνό να ανηφορίζει προς Παναγίτσα. Μιλάμε για Βουνό τώρα, Λειμώνη, Ντεκλαρέ. Με “πιάνεις” ? Άλλο το “μουγκρί” , άλλο το “Βουνό” . Τα μουγκριά είναι συνήθως Γ-Δ’ Κλάση, 2-3 ετών, 75-90 ρέϊτ τα βάζω. Τά “Βουνά” είναι “Β.Η” 4-5 ετών, συνήθως. Άλλη Κλάση, 90+ ρέϊτ. Και ένα “μουγκρί” μπορεί να εξελιχθεί σε “Βουνό” αλλά δεν το ξέρεις. Στην αναγωγή στις γυναίκες το “Μουγκρί” λοιπόν είναι πιο νεαρό, πιο “σφιγμένο” και συνήθως πιο μικροκαμωμένο. “Βουνό” είναι 30-40άρα, πιο ψηλό, πιο νταβραντσιμένο, “Γυναίκα” ρε παιδί μου… Καταλαβαίνεις τι λέω, ή μιλάω μόνος μου?
Τέλος πάντων, σε μια φάση το Βουνό ελαττώνει το ρυθμό που περπατά, γιατί για κάτι ψάχνει στην τσάντα, αλλά το ψάχνει αφηρημένα, περπατά και ψάχνει ταυτόχρονα. Έχει μια καφέ τσάντα περασμένη διαγώνια, από τον αριστερό ώμο ξεκινά η ζώνη της και στο δεξί μπούτι φτάνει η τσάντα. Φορά κίτρινα τακούνια, ένα τιραντέ γαλάζιο μπλουζάκι και μια ολόλευκη “φουσταίρ” , μια αεράτη φούστα-σαν αυτές που φορούν οι τενίστριες, δηλαδή αν φυσήξει μπορεί να τη σηκώσει-γι’ αυτό και την λέμε “αεράτη” ή “φουσταίρ” >φούστα+air(=αέρας)-για να αποτίουμε έτσι και φόρο τιμής στον γίγαντα μέσο που πέρασε από τον Ολυμπιακό δίχως να εκτιμήσει ποτέ κανείς γαύρος τι παικτούρα ΔΕΝ εκμεταλλεύτηκαν όσο έπρεπε και όσο του άξιζε. Για να ολοκληρώσω την περιγραφή να πω πως (και είναι σημαντική λεπτομέρεια αυτή για τη συνέχεια) η τσάντα “σκάει” πιο χαμηλά από τη φούστα. Τώρα όπως το πάρει κανείς: ή η φουσταίρ παραείναι κοντή, ή η ζώνη της τσάντας παραείναι μακριά περασμένη, ή και τα δύο. Προσωπικά συγκλίνω στην 3η εκδοχή.
Σε λίγο σταματά εντελώς η τύπισσα, ακινητοποιείται. Σηκώνει δεξιά φτέρνα και φέρνει την τσάντα από πλάγια στο μπούτι που ήταν-μπρος στο απαυτό της, και συνεζίζει να ψάχνει για κάτι, μάλλον για το κινητό. Τώρα έχω πλησιάσει αρκετά και ακούω ένα κινητό που χτυπά-και είμαι σίγουρος πως για αυτό ψάχνει αλλά δεν το βρίσκει μέσα στην τσάντα της….
Πως μου “κόβει” και σταματώ και εγώ να περπατώ, γιατί αν συνεχίσω να περπατώ θα διασταυρωθούμε και μετά θα τη “χάσω” τη φάση, και έχω καλό προαίσθημα πως θα παίξει κάποιου είδους “φάση” , τι φάση δεν ξέρω, αλλά κάτι “κουλό” θα γίνει, έτσι το ψυχανεμίζομαι. Μακάρι να ψυχανεμιζόμουν έτσι και τους νικητές ίππους!
Φρενάρω και γω που λες και προσποιούμαι πως κάτι κοιτώ στο κινητό μου, μούφα, ξέρεις, και καλά, τάχαμου στέλνω μήνυμα κάπου. Τα #πάρια μου, έστελνα. Και ταυτόχρονα συνεχίζω να κοζάρω. Έλα που το κινητό της ακόμη δεν το έχει βρει! Και υψώνει την τσάντα ακόμη πιο ψηλά στον άξονα του σώματός της-μπροστά στο στήθος της, μπας και το βρει…….αλλά ΈΛΑ ΌΜΩΣ που η τσάντα της από κάτω έχει δυό λουράκια που καταλήγουν σε -κάτι σαν-γαντζάκια? Και όπως σηκώνει την τσάντα, τα γατζάκια μαγκώνουν την φούστα και την ανεβάζουν μαζί! Φορά ένα μαύρο κυλοτάκι, βρίσκει επιτέλους το κινητό, και αρχίζει να περπατά! Με τη φούστα όμως σηκωμένη μπροστά και το κυλοτάκι φάτσα-κάρτα! Έχω ιδρώσει σύγκορμος, δεν χορταίνω να βλέπω, έχει άλλα 15 μέτρα να διανύσει προς τα εμένα, ώσπου μια γιαγιά-που έρχεται από πίσω μου-της φωνάζει “κοπελιά, τη φούστα, στην έχει σηκώσει η τσάντα!” … “φτου, να σου #μήσω πρωϊνιάτικα, ρε γιαγιούλα, ΤΩΡΑ βρήκες να περάσεις?”
“Βούλωσέ το κυρά μου” , που θα ‘λεγε κι ο Τσακνής, “τι θέλεις και μιλάς?” …τα σκέφτηκα όλα αυτά-δεν της τα ‘πα φωναχτά-εννοείται. Γιατί-να σου πω-παράπονο δεν έχω, καταρχάς τι μου ‘φταιγε η γριούλα? αφετέρου είχα ήδη “φάει” , και η γιαγιά απλώς μου έκοψε το “επιδόρπιο” . Δεν πειράζει.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά πήγα 750 λέξεις ήδη, άντε να δω πως θα χωρέσω την ιστορία που “χρωστάω” για την Ροζάριο Σεντράλ τώρα:
….Φανατικός οπαδός της Ροζάριο Σεντράλ -λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα-ήταν ο Τσε Γκεβάρα, ο οποίος θυμίζω-γεννήθηκε στο Ροζάριο και όχι στην Κούβα (όπως είχε πει εσφαλμένα-παρουσιάζοντας ένα έπαθλο στο Σαρβάϊβορ ο “Ταλιμπανίδης” ). To 1971 που λες, η Ροζάριο κατέκτησε το πρωτάθλημα. Για να το κατακτήσει όμως, είχε να παίξει στα ημιτελικά με την μισητή αντίπαλο, τη Νιούελς Ολντ Μπόϊς. Στις 19 Δεκεμβρίου 1971 λοιπόν στο ουδέτερο στάδιο Μονουμεντάλ του Μπουένος Άϊρες, γράφεται ιστορία καθώς ο επιθετικός Άλντο Πόϋ μετά από μακρινή σέντρα του μπακ Χόρχε Γκονζάλες βουτά (φωτο-άνωθεν) και με μια περίφημη κεφαλιά που ονομάζεται “παλομίτα” (“το περιστεράκι” σε μετάφραση)-(κάτι σαν “κεφαλιά-ψαράκι” που θα λέγαμε εμείς) γράφει το 0-1 στο 54′ που έμελε να είναι και το τελικό σκορ-κι έτσι η Ροζάριο πέρασε στον Τελικό . Στη συνέχεια η Ροζάριο πήρε και το πρωτάθλημα, αλλά ποιός “Ροζαριανός” νοιαζόταν για το πρωτάθλημα? το γκολ του Άλντο Πόϋ στον ημιτελικό απέναντι στους αχώνευτους συμπολίτες, έμεινε όχι μόνο ως το πιο διάσημο στην ιστορία της ομάδας, αλλά μπήκε επίσημα και στο ρεκόρ Γκίνες ως το πιο πανηγυρισμένο γκολ στην ιστορία του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου!
Κάθε χρονιά λοιπόν, στις 19 Δεκεμβρίου, οι φανατικοί της Ροζάριο μαζεύονται νύχτα σε κάποιο μέρος, που αυτό το μέρος ήταν αρχικά το στάδιο της Ροζάριο, αλλά αργότερα άρχισε να αλλάζει τοποθεσίες-καθώς έγινε είδος μάρκετινγκ η όλη φάση. Στο όποιο μέρος λοιπόν, στήνουν ένα γκολπόστ και ο αρχηγός της “μπάρας” (μπάρα=οι φανατικοί, σα να λέμε ο αρχηγός της “Θύρας 4” , της “Ορίτζιναλ” κλπ) παίρνει μια μπάλα και με τα χέρια προσποιείται πως κάνει σέντρα, πως είναι ο Χόρχε Γκονζάλεζ. Ο Άλντο Πόυ τις περισσότερες χρονιές παρίσταται στη γιορτή, και στη συγκεκριμένη αναπαράσταση υποδύεται …τον εαυτό του, δηλαδή αφού του πετά την μπάλα ο αρχηγός της μπάρα, βουτά με κεφαλιά και βάζει γκολ και τότε γίνεται η νύχτα μέρα από τα καπνογόνα και τα βεγγαλικά! Αυτό το πράγμα γίνεται κάθε χρονιά από το 1972, στις 19 Δεκεμβρίου.
Κάποιες χρονιές δεν είναι ο Πόϋ. Κάποιες χρονιές δεν γίνεται στο στο Χιγάντε Ντε Αρρογίτο (την φυσική έδρα της ομάδας) και πολλές φορές-ειδικά αφότου άρχισε να γερνά-ο Πόϋ δεν μπορεί πια να βουτήξει για να κάνει την ιδιανική αναπαράσταση. Αλλά ΠΑΝΤΑ θα μαζευτούν χιλιάδες οπαδοί, οι περισσότεροι από τους οποίους ποτέ δεν είδαν το γκολ ζωντανά, και πανηγυρίζουν σαν τρελλοί 40+ χρόνια μετά την επίτευξή του!
Το 2002 αν θυμάμαι καλά, ο πανηγυρισμός θα γινόταν στην Κούβα, χώρα που -εξαιτίας του Τσε Γκεβάρα- η Ροζάριο έχει τους πιο πολλούς οπαδούς εκτός Αργεντινής. Ο Άλντο Πόϋ εκείνη τη χρονιά δεν είχε πάει στην Κούβα για τον πανηγυρισμό, και τη θέση του στην αναπαράσταση πήρε ο …2ος γιος του Τσε Γκεβάρα, ο Ερνέστο-ο οποίος μάλιστα έχει παντρευτεί και Ελληνίδα και πηγαινοέρχεται συχνά Αβάνα-Αθήνα (!)-που βούτηξε α-λα Πόϋ για να κάνει την “παλομίτα” ! Εννοείται πως όλη η οικογένεια Γκεβάρα (4 αδέρφια) είναι “Ροζάριο Σεντράλ” μέχρι το κόκκαλο!
Στο βίντεο που ακολουθεί, δες την “Παλομίτα νο35” (δηλαδή το 2006=35η επέτειος) και ειδικά δες από το 5:00 έως το 5:10, είναι η στιγμή που ο Άλντο Πόϋ (στο βίντεο είναι σε ηλικία 61 ετών!) πραγματοποιεί την περίφημη “Παλομίτα” …
