Ζβου, Τρίτων και αγώνας δρόμου

Πλήρωσε καλούλια το Σκορ-6 την Παρασκευή. Δεν θέλω να σχολιάσω  πολύ την μπάλα μεσοβδόμαδα. Αυτό που είδα στο Μπάρτσα-Ολυμπιακός ήταν ένα θέαμα, που λίγες φορές θα απογοητευτείς περισσότερο από ελληνική ομάδα στην Ευρώπη. Δεν το λέω “αντιολυμπιακά” , δεν είμαι με ομάδες εγώ. Λέω απλώς πως αυτό δεν ήταν απλώς “χάλια” , ήταν κάτι χειρότερο από χάλι. Αναρωτιέσαι δηλαδή αν είναι άλλο άθλημα, αυτό που παίζουμε εμείς από αυτό που παίζουν οι άλλοι λαοί. 5 αγαλματάκια ακούνητα στη γραμμή του ημικυκλίου και άλλα 5 αγαλματάκια ακούνητα στα 8 μέτρα πιο μπροστά, μου θύμιζε τακτική σε παιχνίδι με κουμπιά, πριν βγει το σουμπούττεο. Γκαζές. Έπαιρνε γκαζές πολύχρωμες από ένα μαγαζί με είδη ραπτικής, Κοδριγκτώνος και Μαυροματαίων, και παχιά κουμπιά και μου ‘δινε η μάνα μου, και έπαιζαν το ρόλο του παίκτου, τα κουμπιά. Κατάθλιψη ήταν αυτό στο Καμπ Νου, γιατί μου θύμισε τις γκαζές μου-που τις πέταξα μια μέρα από το μπαλκόνι και παραλίγο να σπάσω το παρμπρίζ σε ένα αμάξι (ήταν πολύ βαριές μπίλιες, πλάκα πλάκα) και δεν μου ξανααγόρασαν μετά άλλες. Μετά-ευτυχώς πολύ σύντομα-μπήκε το σουμπούττεο στη ζωή μου και καλυτέρεψε η φάση για όλους, γιατί και η μάνα μου δεν ανησυχούσε μη σπάσω κανά τζάμι-μια μπάλα σουμπούττεο δεν έσπαγε ούτε ιστό αράχνης-και εγώ είχα πλέον κάτι πολύ ανώτερο ποιοτικά-όπως το σουμπούττεο. Τέλος πάντων, πάμε πίσω στο Σκορ 6. Τι λες? Αν το ‘πιασα? Όχι, δεν το έπιασα, κάτι άλλο έπιασα αλλά δεν θα στο πω, τι. Βάλε το βρώμικο μυαλό σου να δουλέψει, τι έπιασα. Είχα Νάσμι στάνταρ στην τελευταία-για οικονομία στηλών-αλλά δεν είχα Τράνκουϊλ Τάϊμ και Ορκ. Τον Ορκ βέβαια, και τον πάω, και τον έβλεπα και αρκετά προχθές, αλλά σε κάποιο σημείο βαρέθηκα να χάνω απ’ αυτόν και τον παράτησα, πριν πολύ καιρό έγινε αυτό. Οπότε είπα μέσα μου “άστον τον Ορκ, μη χαλάς στήλες τζάμπα”. Την δε Τράνκουϊλ Τάϊμ δεν την πάω με τίποτα. “Ζβου”  άπαξ και δια παντός. Μου είναι αντιπαθές άλογο “από όνομα” , που λένε. Μόνη της να τρέχει, με εγγυημένα λεφτά να πιάσω αν την ποντάρω, θα πάω να παίξω κατσαριδοδρομίες στην Γουατεμάλα, ή αραχνοδρομίες στα νησιά Φίτζι-όπου οι πιθανότητες θα είναι να χάσω, αλλά τουλάχιστον δεν θα τρέχει η Τράνκουϊλ Τάϊμ εκεί. Γούστα είναι αυτά, ρε παιδί μου. Ξέρεις τι λέει ο λαός: “άλλος για το γούστο του, έφαγε τον λούτσο του” ή, “περί  ορέξεως κολοκυθόπιτα” . Ακούς ένα όνομα και λες “ωραίο” , η λές “μούφα” , έ, με δαύτην λέω “μούφα όνομα” . Ας πούμε, είναι το ίδιο να λες “Ντιστρόγιερ” ? Η “Τρίτων” ? Μιλάμε μικρός διάβαζα το όνομα “Τρίτων” ή “Ντιστρόγιερ” στις συμμετοχές και κατουριόμουνα απάνω μου. Έβαζα στο μυαλό μου κάτι σε κτηνώδες σαρκοφάγο άλογο, που το ντύνουν κατάφρακτο με κλιβανοφόρο απάνω κι όποιον πάρει ο Χάρος στο διάβα του. Με ασημένια πανοπλία ντυμένο ολόγυρα και ατσάλινες παρωπίδες, και τα λοιπά. Θα μου πεις, η Τράνκουϊλ Τάϊμ είναι κορίτσι, δεν γίνεται εύκολα να έχει “τρομακτικό” / “επιβλητικό” όνομα, που να γουστάρεις. Σωστό. Σπάνια θα γουστάρω όνομα θηλυκού αλόγου. Αυτό που μου άρεσε πάντα-ίσως και γιατί ήταν όντως αλογατάρα-ήταν η Λειμώνη. Αυτή, μου άρεσε και σε όνομα. Τέλος πάντων, οπότε με τις υγειές μου στο Σκορ 6. Εννοείται πως δεν παίζω απλώς για να κερδίσω. Παίζω κυρίως για να κάνω γούστα αν-και-όταν κερδίσει αυτό που εγώ θέλω/βλέπω να κερδίζει. Όταν βάζεις Νάσμι ξερό, ή δεν παίζεις Τράνκουϊλ Τάϊμ επειδή δεν γουστάρεις το όνομα, δεν λέγεται “σοβαρό παιχνίδι” , αλλά τι να κάνουμε που συνήθως δεν γουστάρω να παίζω “σοβαρά” ? Πολύ σοβαρά έπαιξα -και παίζω- κατά καιρούς, αλλά η πίκρα -αν στραβώσει κάτι- είναι τέτοια, που θες 2-3 καρδιές για να το αντέξεις το “άθλημα”. Τι εννοώ? Παράδειγμα: Ήταν Αύγουστος του 2006, θυμάμαι. Παίζω επί 3 μήνες “καπακωτό” κι όπου φτάσω. “Καπακωτό” σημαίνει πιάνω κάτι αρχικά, και στο καπάκι τα σπρώχνω όλα σε κάτι άλλο μετά, και καπάκι αν πιάσω πάλι όλα πάνω σε κάτι άλλο, κλπ. Αυτό θα το ακούσεις να το λένε και “ντούμπλα” ή “τρίπλα” αν πρόκειται να καπακώσεις 2 ή 3 φορές αντίστοιχα. Αλλά εγώ είχα φτάσει στην 8η “προσπάθεια” . Εκεί, πως να το πεις? “Οχτάπλα” ? Το λες “8ο καπάκι” . Το αρχικό ποσό μου ήταν 50 ευρώ. Διπλασίαζα και καπάκωνα, που λες. Είχα φτάσει σε ένα πολύ μεγάλο ποσό, πια. Θα σταματούσα όταν έφτανα στα €5.000. Είναι το τελευταίο μου καπάκι. Είμαι αγχωμένος, εννοείται, όχι όμως τόσο για το ποσό που διακυβεύεται, όσο για το ότι εκείνο τον καιρό χρειαζόταν “3άδα” για να παίξεις δελτίο. Τότε δεν είχε μονά αποδεκτά, κλπ. Έχω τη Λιλ “1Χ ” με την Μπορντώ, αν θυμάμαι καλά στο 1.38 και την Λοκομοτίβ Μόσχας 1Χ επίσης, κάπου στο 1.22 έδινε αυτό-σε κάτι παιχνίδια του Σαββάτου εκείνου, και ψάχνω για 3ο παιχνίδι, απλώς για να κλείσω το δελτίο με γενικό συντελεστή περίπου 1.70 φορές τη μίζα μου, δηλαδή πάω για “πενταχηνού” . Αλλά εξακολουθώ να μην βλέπω τίποτα καλό. Παίζει Παναθηναϊκός-Ιωνικός. Στο 1Χ η απόδοση είναι “παύλα” , δηλαδή δεν προσφέρει τιμή, αλλά και πάλι είναι ό,τι πιο καλό μπορώ να σκεφτώ εκείνη την ώρα, απλώς για να κλείσω 3άδα και να παίξω το δελτίο. Θα μου πεις, και τι το ‘θελα να βιαστώ?  Έπρεπε σώνει και καλά να παίξω εκείνη τη μέρα? Κυριακή, θα έπαιζε η Γκρασχόπερς με κάτι ψοφήμια και θα  τα κένταγε. Αλλά και πάλι, τι πιο απλό από “Παναθηναϊκός-Ιωνικός” , διάολε?. “Πολλά με λίγα” , είναι αυτό που σκέφτεται κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Και να μην είναι πολλά με λίγα, λες, τι διάολο, Ελλάδα είναι-ένα σφύριγμα θα το πάρει ο “μεγάλος” αν ζοριστεί.. . Δικαιοσύνη και αξιοκρατία πάνω απ’ όλα σε τούτη τη χώρα, γαρ. Ο Ιωνικός είναι 2/2, αήτηττος, και πάει στο ΟΑΚΑ να παίξει απέναντι στην 2η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας. Μη στα πολυλογώ, 0-2 έληξε. Τα έχασα όλα. Η Λιλ  και η Λοκό-Μοσκό εντωμεταξύ να κεντάνε, ρίχνουν 3άρες την ίδια ώρα! Δηλαδή αυτά που έβλεπα από μελέτη γίνονταν όχι απλώς 1Χ, αλλά ασσάρες κι από ημίχρονο-αν θυμάμαι καλά, και αυτό που έβαλα στα γρήγορα, το γελοίο, το σούπερ-εύκολο, που το έχωσα απλώς για να κλείσει η παρόλα, με πούλαγε! Ο Ιωνικός το βράδυ εκείνης της αγωνιστικής θα είναι μόνος 1ος στην βαθμολογία με 9 βαθμούς, 3/3 έχει. Κάτσε ψάξε τώρα εσύ, πόσες νίκες έκανε στα επόμενα 4 χρόνια. Όχι στους επόμενους 4 αγώνες. Επαναλαμβάνω. Στα επόμενα 4 χρόνια. Έμεινε ολόκληρη την υπόλοιπη σεζόν με τις 3 νίκες που έκανε έως εκείνο το βράδυ, και συνολικά στα επόμενα 4 χρόνια έπεσε 4 κατηγορίες. Καμάρωσέ τους τώρα, 11 έτη μετά από εκείνη την καταραμένη νύχτα και τους δύο τους. Ο Ιωνικός, δεν ξέρω αν υπάρχει σαν σύλλογος, πια. Ο Παναθηναϊκός, στο περίπου υπάρχει. Φαντάσου τι καντηλάκι τους έψαλα. Εγώ, μετά από εκείνη την ημέρα άρχισα να πιστεύω πως πρέπει να πάω να κάνω υπερηχογράφημα να ψάξουμε να δούμε πόσες καρδιές έχω μέσα μου. Λογικά-φαντάζομαι-πρέπει να έχω 3 καρδιές. Τοποθετημένες και σε “V” σχήμα, με 48 βαλβίδες-βουλωμένες μεν απ’ την κάπνα- αλλά διάολε,για να μην παθαίνω τίποτα με αυτά που παθαίνω , λογική εξήγηση είναι μόνο αυτή: έχω πολλές καρδιές. Είμαι αλώβητος πια από αυτά. Εκεί  όμως που δεν είμαι αλώβητος, και με πιάνει έμφραγμα, είναι όταν ανεβαίνω Κυριακές την Συγγρού και ενώ η φωτεινή ταμπέλα λίγο πριν το Λήδρα μου λέει “ΣΥΝΤΑΓΜΑ 5′ ” , τελικά όταν φτάνω Στήλες Ολυμπίου Διός όχι μόνο 5′ δεν είναι, αλλά δεν προχωράς καν προς Σύνταγμα, γιατί έχει κορδέλα, γιατί κάποιοι κάνουν αγώνα δρόμου. Καταρχάς, μην ξεχαστώ: Είτε Στήλες το λες, είτε Στύλους, το ίδιο είναι. Και όποιος σου πιάνει κουβέντα πως είναι λάθος να το λες τάδε και να το λες αλλιώς, είναι κομπλεξάκι μέγα, και πιθανότατα και “καληνυχτάκιας” . Τελεία και παύλα εδώ σε αυτό το υπόμνημα. Πάμε πίσω στους Κυριακάτικους αγώνες τώρα: Μου έχεις βάλει κορδέλα στις Στήλες. Ωραία. 1-0. Και μου έχεις και κορδέλα και στην Αθανασίου Διάκου, δηλαδή μην κάνω ούτε δεξιά, ώστε να πάω προς Καλλιρόης! Δηλαδή, μου λες να κάνω αναστροφή, μάλιστα, 2-0. Κάνω ένα “Π” και τελικά βγαίνω Καλλιρόης. Και μετά, ανηφορίζοντας την Αρδηττού δεν μου έχεις κορδέλα  αλλά έχεις κόψει την κυκλοφορία και στην Αρδηττού, στο φανάρι του “Μπανάνα Μουν” ! 3-0. Πρέπει εγώ, να δω από μακριά τι παίζει, και να μου κόψει και να στρίψω να ανηφορίσω Μουσούρου για να κάνω μετά αριστερά Αρχιμήδους και να πάω πίσω από το Στάδιο. Και μετά, δεν κάνει ούτε αριστερά για Ερατοσθένους, γιατί έχεις κόψει με τροχονόμο και την διασταύρωση Ερατοσθένους-Β. Κωνσταντίνου. 4-0. Και λες, διάολε, τι είναι όλη αυτή η περίμετρος, Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται? Αλλά, τέλος πάντων, ακόμη δεν έχεις πάθει έμφραγμα, γιατί λίγο-πολύ το ξέρεις πως σε τέτοιες περιπτώσεις το να είναι κλειστά μπροστά από το Στάδιο, δεν είναι κάτι το εξωφρενικό. Μπαίνω που λες μες στα δρομάκια του Παγκρατίου, και βγαίνω Μερκούρη και Μιχαλακοπούλου, για να ανέβω Μιχαλακοπούλου.  Ούτε καν έχω σηκώσει το κεφάλι να δω, θεωρώ δεδομένο πως η Μιχαλακοπούλου θα ανεβαίνει…ώσπου…ξανά κορδέλα! Είναι κλειστή και η διασταύρωση του “Κάραβελ”  ! Έχει που λες εκεί έναν Ανέστη (έναν τροχονόμο, δηλαδή) και κρατά μια σφυρίχτρα και μας έχει κομμένους. Η διασταύρωση, σου θυμίζω είμαστε 9 το πρωΐ Κυριακής, Β. Αλεξάνδρου και Μιχαλακοπούλου, είναι άδεια. Δεν υπάρχει ψυχή, παρά ένας τροχονόμος. Μετά από 2 λεπτά, εμφανίζεται ένα ψώνιο αριστερά-πάνω, από το Χίλτον, με τα αθλητικά του, με το ταμπελάκι του, και κατεβαίνει σε ρυθμό βάδην από Χίλτον προς Κάραβελ. Αρχίζουμε όλοι (4-5 αμάξια) τις κόρνες. “ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΜΑΛΑΚΑΑΑ, ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ” . Ο τύπος, όπως τρέχει υψώνει το χέρι και…μας χαιρετά γελώντας! Είμαι στο τσακ να ανοίξω πόρτα και να τον κυνηγήσω. Ένας μπροστινός-ακόμη πιο οξύθυμος από μένα-ανοίγει πόρτα και κάνει να κινηθεί απειλητικά, ο δρομέας εκεί όντως άρχισε να τρέχει πολύ πιο πειστικά, με πορεία προς Κάραβελ. “ΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ, ΜΩΡΗ ΛΟΥΜΠΙΝΑ” του λέει ο “ευέξαπτος” οδηγός, ο οποίος μετά “πιάνει” τον τροχονόμο: “Τι θα κάνεις τώρα, θα ανοίξεις το δρόμο?” … “Δεν έχω τέτοια εντολή, κύριε” του λέει ο τροχονόμος. “Δηλαδή πότε θα ανοίξεις? Πότε τελειώνει αυτό?” συνεχίζει ο οδηγός τις ερωτήσεις. “Δεν ξέρω” του λέει ο τροχονόμος. “Καλά είσαι τροχονόμος, και δεν ξέρεις?” αρχίζει να φορτώνει ο “ευέξαπτος” . Και τότε ο τροχονόμος, δίνει μια απάντηση που δεν πρέπει να έχει ξανα-ειπωθεί, τον τάπωσε τον “ευέξαπτο” και τον έβαλε στη θέση του, μια και καλή, λέγοντάς του: “Γιατί κύριε, εσείς ξέρετε?” . Εκεί, μουδιάσαμε όλοι. Ο οξύθυμος δεν έβγαλε κιχ! Έβαλε το κεφάλι κάτω και μπήκε μοιρολατρικά πίσω στο αμάξι του. Με τέτοια αποστομωτική απάντηση, όντως, σηκώνεις τα χέρια ψηλά! Παραδίνεσαι, ρε παιδί μου, λες δεν πάει άλλο, το έχει “τερματίσει” η παράνοια σε τούτο τον τόπο. Ευτυχώς μετά από 2 λεπτά μας άνοιξε την κορδέλα και ανεβήκαμε την Μιχαλακοπούλου. Ξεκινάμε δηλαδή από Νέα Σμύρνη, για να πάμε Πατήσια, και πάμε μέσω Λούτσας-με ενδιάμεση στάση στην Πάρνηθα. Γιατί? Γιατί τρέχουν 50-100 ψώνια σε αγώνα. Για τον Καρκίνο του προστάτη. Για την Ελευθερία των Λαών. Για το βυζί μου. Για ο,τιδήποτε. Κλείνουν όλη την Αθήνα για 3 ώρες και κάνουν χαυλάντα. Τρέχουν υποτίθεται για να ευαισθητοποιήσουν το κοινό για τον κίνδυνο των ασθενειών, και έχουν προκαλέσει 200 εμφράγματα και 100 καρκίνους σε 2 ώρες μέσα, σε όλους τους φουκαράδες που πάμε Κυριακή πρωΐ να βγάλουμε λίγο ψωμάκι και βλέπουμε πως θα χαθεί γιατί είμαστε εγκλωβισμένοι στην ίδια μας την πόλη, στους ελεύθερους δρόμους μας… Έτσι τους αρέσει, ρε παιδί μου, να κλείσουν την Αθήνα. Τα “πάμε” και τα “φεύγα” κι όλοι αυτοί οι χαβαλέδες με τα πλακάτ, πως την κλείνουν την Αθήνα καθημερινές? Πιο μάγκες είναι εκείνοι?  Υπάρχουν λοιπόν ακόμη πιο μάγκες, και αυτοί είναι οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες, οι οποίοι φροντίζουν να μας κλείσουν τις Κυριακές με τους αγώνες δρόμου στο κέντρο της πόλης. Εγώ που έχω δουλειά Κυριακάτικα, να πάω να γραμηθώ. Έτσι είναι τελικά, “ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε, κι οι άλλοι όλοι να πάνε να γραμηθούνε” . Καλά, κι όλα τα κωλο-γήπεδα τι τα έχουμε? Μη μου πεις πως δεν χωράνε 100 νοματαίοι να κάνουν αγώνα για τον καρκίνο της μήτρας σε ένα γήπεδο. Αν βέβαια κατεβαίνει λαός ολόκληρος, να το δεχτώ, ναι, να βγει στην πόλη να τρέξει, δεν θα χωρούσαν ποτέ 5.000  δρομείς σε ένα γήπεδο. Εκεί δηλαδή να έκοβα τουμπέκα. Αλλά οι 100 δρομείς?. Δεν θα χώραγαν στο ΟΑΚΑ, πχ? Το θέμα της περιμέτρου ενός αγώνα πόλης δηλαδή, είναι σοβαρό.  Αλλά χέστο, σου λέω εγώ. Άλλο θέλω να κράξω: Πας και βάζεις 13.228 κορδέλες περιμετρικά σε όλη την πόλη. Κάθε δρομάκι έχει και από μια κορδέλα απαγορευτική. Μιλάμε για κόπο, τώρα. Να κάτσεις 8 ώρες να απλώνεις κορδέλες περιμετρικά σε όλη την πόλη αποβραδίς. Κάνεις το δύσκολο δηλαδή, ενώ το πιο απλό δεν το κάνεις, τι εννοώ: Ένα ζώο, τον φωτεινό πίνακα στη Συγγρού, δεν μπορεί να τον ενημερώσει? Πόσο μυαλό θέλει αυτό, ρε παιδί μου? Άστον σβηστό καλύτερα, αν δεν μπορείς. Γιατί αναμμένο και να γράφει ψέμματα στους πολίτες, αποτελεί έγκλημα. Γιατί μιλάμε πως ψεύδεσαι. Στην κυριολεξία. Μου λες “Σύνταγμα 5′” , και ούτε 5 λεπτά είναι, αλλά ούτε καν φτάνω στο Σύνταγμα. Εκτός κι αν ήθελες να γράψεις “Στήλες Διός 5′ ” οπότε εκεί θα ήσουν καλυμμένος. Αλλά εσύ μου λες “ΣΥΝΤΑΓΜΑ” . Είσαι και κλέφτης, μου τρως τα λεφτά με άδικους φόρους, με αναγκάζεις να δουλεύω Κυριακάτικα για να στα σκάσω μετά, είσαι τραμπούκος-γιατί με απειλείς με κατασχέσεις αν καθυστερήσω 1′ να σου δώσω 1€ και επιπλέον είσαι και ψεύτης, μου λες πως μπορώ να πάω Σύνταγμα, ενώ δεν μπορώ. Τι θα γίνει με την πάρτη σου? Ζβου, ρε.