Πάλι γκρίνια…Μου ‘χε χθες η αδερφή μου κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Γύρισα πολύ αργά το βράδυ και κανονικά δεν θα ‘πρεπε να το αγγίξω, αλλά πεινούσα πολύ. Κάθομαι λοιπόν να το φάω. Και είναι όντως κάτι σαν κοτόπουλο με πατάτες, μόνο που έχει γεμίσει το στόμα μου με κάτι μελο-μουσταρδοειδές, το οποίο κακό δεν το έλεγες, αλλά δημιουργεί εντελώς άλλη γεύση και ξεφεύγει από το κλασικό κοτόπουλο με πατάτες. Και ακριβώς εδώ είναι η γκρίνια μου. Ποτέ από αυτό το κορίτσι δεν έχω φάει ΕΝΑ φαΐ όπως τα έκανε η μάνα μας. Ρε, ΕΝΑ σου λέω, ένα! Τα σουτζουκάκια? Χωρίς σκόρδο, για να μη βρωμάει στη δουλειά της. Οι φακές? Δίχως νερό, “στέρεες” και βασικά το αποκαλώ “δαφνοφακές” αυτό που φτιάχνει, είναι περισσότερο φύλλα δάφνης με λίγους κόκκους φακής ενδιάμεσα. Και να πεις πως μασώ τα φύλλα και κάνω καλύτερες υποδείξεις στο Ippobet να πήγαινε στα κομμάτια-αλλά ούτε και κει βοηθά η δάφνη. Και άλλα πολλά φαγητά εντελώς διαφορετικά, αλλά αλλού θέλω να το πάω, πάμε πίσω στο κοτόπουλο με πατάτες: Τη μια φορά μια φίλη της της είπε πως αν ρίξεις κάρρυ με λεμόνι και πάπρικα και ξέρω γω τι άλλο διάολο, αλλάζει η γεύση. Την άλλη φορά μια συνάδελφος της λέει να βάλει αυτό το “μελομούσταρδο”, την άλλη φορά θέλει να της μπει το σέξυ φόρεμα και δεν βάζει λάδι στο ταψί-για να μην πάρει κιλά και δεν της μπαίνει το φόρεμα. Καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω? Εκείνο το παραδοσιακό-απλό κοτόπουλο με πατάτες που έφτιαχνε η μακαρίτισσα η μανούλα μου -έχω να το φάω από το Γιούρο περίπου-από τότε που το σηκώσαμε με τον Ζαγοράκη. Παράπονο το έχω, ένα κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο ΠΟΣΟ δύσκολο είναι να το έχεις? Και έτσι είναι όλες οι γυναίκες του σήμερα, δεν στέκομαι στην αδερφή μου. Ό,τι πει της καθεμιάς η φιλενάδα της, ό,τι δει το μάτι της στο Ίντερνετ, εκεί, να το υποστώ, σαν τα πειραματόζωα. Θα λεγε ποτέ ρε η μάνα μου “δεν βάζω λάδι στο ταψί για να μην πάρω κιλά ώστε να αρέσω στον πατέρα σου” ? ΠΟΤΕ. Και φυσικά είχε και η μάνα μου φίλες-και συναδέλφους παλιότερα και τότε αντάλλαζαν συνταγές, αλλά έκανε ένα ταψί ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ στανταράκι και παράλληλα έβαζε και ένα πιο μικρό πυρεξάκι με το “πείραμα” που της είχε προτείνει η γειτόνισσα/συνάδελφος/φιλενάδα. Όχι αυτά τα χάλια, να τρώω 12 τα μεσάνυχτα μέλι και μουστάρδα και να με πηγαίνει “εξαροεφτάρια” στη χέστρα στις 4 το πρωΐ, τι χρωστάω? Θα μου πεις “ας μην το ‘τρωγες ρε μπουχέσα” . Πεινούσα ρε φίλε, πεινούσα και άνοιξα τον φούρνο γυρίζοντας το βράδυ από τη δουλειά έχοντας μόνο 6 καφέδες στο στομάχι από το πρωΐ. Δεν θα κοιμόμουν από την πείνα. Και τι? Να φάω φρούτο? Τι είμαι ρε φίλε, μαϊμού να τρώω μπανάνες? Φάε λέει, ένα μήλο, μια σαλάτα ρόκκα. Αλογατάς είμαι, όχι άλογο-να τρώω μήλα και καρότα και ρόκκα, μην τα μπλέκεις. Άλλο το άλογο, άλλο ο αλογατάς. Πάντως η Μάρσα (άνωθεν) μου έχει μια πρόταση: “θα σου φτιάξω εγώ το παραδοσιακό κοτόπουλο με πατάτες, αρκεί να μου πεις τα καλύτερα άλογα της Ημέρας και επίσης να μου πεις τι προτιμάς, Στήθος ή Μπούτι?” … δύσκολα μου βάζεις… βυζόμπ…συγγνώμη- εννοώ στήθος προτιμώ, αλλά φτιάχτο εσύ πρώτα και κάλεσέ με, και θα φας καλά-οπ-συγγνώμη-ήθελα να πω θα φάμε και θα περάσουμε καλά. Τώρα ως προς τα καλύτερα της Ημέρας που μου ζήτησες, αυτά είναι: Κατά τους Νοτιοαφρικανούς: Στην 022 το #3-STATE STAR (Στέητ Σταρ) και στην 025 το #3-SISTER SOOZIE (Σίστερ Σούζι). Κατά τους Γάλλους, στην 030 το #4-DE BON COEUR (Ντε Μπον Κερ). Εγώ θα πρωτοτυπήσω σήμερα και θα δώσω άλογο στο Grand National, καθότι είναι η κούρσα της Ημέρας και μια από τις τοπ-κούρσες του Πλανήτη που ωραίο θα ναι να δεις μια φορά, ακόμη κι αν δε σε συγκινούν τ’ αλόγια (που λογικά θα σε συγκινούν, αλλιώς δεν θα ‘μπαινες σε αυτό το σάϊτ). Η επιλογή μου λοιπόν για την μεγάλη κούρσα με κωδικό 029 είναι το #27-LORD WINDERMERE (Λορντ Γουΐντερμηρ) με απόδοση 50/1 τώρα που μιλάμε!
