Αντίο φίλε

Τα πολλά λόγια είναι περιττά όταν “φεύγουν” άνθρωποι όπως ο Βάσος Βασιλείου. Ένας πραγματικός άρχοντας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του και τον οποίο “πρόδωσε” η μάλαμα καρδιά του.
Ως γιατρός, όλοι είχαν να λένε πρώτα και πάνω απ’ όλα για την ανιδιοτέλειά του, αλλά και για την άρτια επιστημονική του κατάρτιση. Για τις άπειρες “βοήθειες” στους συνανθρώπους του, χωρίς ποτέ να ζητήσει τίποτα.
Ως οικογενειάρχης για την περηφάνια του για τα δυο βλαστάρια του, τον Γιώργο και τον Αλέξανδρο. Τους δυο γιατρούς του, που θα συνεχίσουν το έργο του και που όσες φορές μίλαγε γι’ αυτούς ψήλωνε μέχρι τον ουρανό.
Για την εγγονούλα του, το Δεσποινιώ του, που ήταν όλη η ζωή του και που το Κύπρος – Αθήνα το έκανε συχνά, πυκνά, απλά για να “κλέψει” ένα χαμόγελό και δυο λογάκια της.
Μεγάλη λατρεία του και τα άλογα. Πολλά χρόνια ιδιοκτήτης σε Κύπρο, Ελλάδα και εσχάτως στην Γαλλία. Με κάποιους ίππους που έγραψαν ιστορία στην Κύπρο και με βλέψεις, μαζί με τους γιους του, να φτιάξει και έναν πανίσχυρο στάβλο και στην Ελλάδα.
Φίλε έφυγες νωρίς. Θα μου λείψουν οι συζητήσεις μας, κυρίως οι μεταμεσονύκτιες, εκεί που βγάζαμε τα εσώψυχά μας και λέγαμε τα πάντα. Να ξέρεις όσα είπαμε και συμφωνήσαμε θα γίνουν και πονάω που θα τα βλέπεις από ψηλά. Οι ροδιές σου θα μεγαλώσουν και θα σε θυμίζουν. Τις διακοπές που δεν κάναμε, θα τις κάνουμε σε… άλλους τόπους.
Σήμερα θα σε υποδεχτεί η γη που λάτρεψες, η αγαπημένη σου Κύπρος και επιτέλους αδερφέ μου, εκεί στην Ορμήδεια ξεκουράσου και φούμαρε μέχρι το τέλος τα τσιγάρα σου.
Αντίο φίλε…

                                                                                                                                           Ι.Η.Τ.