Καταρχάς να συλλυπηθώ τον φίλο και συνάδελφο Μάνο για την απώλεια της μητέρας του. Όσο και να μεγαλώσουμε, η μάνα είναι μάνα, τουλάχιστον για τους περισσότερους. Πάλεψε με το “θεριό”, αλλά δεν τα κατάφερε. Πάντα σε αυτές τις φάσεις κάθομαι και σκέφτομαι για τον καρκίνο και το πόσο πιο συχνά ακούω περιπέτειες φίλων και συγγενών -και γω τον γέρο μου έτσι τον έχασα- από αυτή την ασθένεια. Συζητούσα με τον φίλο μου τον Κώστα μια μέρα, και μου λεγε “όχι ρε, ιδέα σου είναι πως ακούς την παλιαρρώστια πιο συχνά, επειδή μεγαλώνεις και μεγαλώνει και ο κύκλος σου ηλικιακά, γι αυτό σου φαίνεται πιο συχνό”. Εγώ ακόμη διαφωνώ. Ρε παιδιά δεν ήταν έτσι παλιά. Μη με τρελλαίνετε. Τώρα ακούω κάθε βδομάδα σχεδόν, για έναν γνωστό ή γνωστό-γνωστού, που πάλεψε και έχασε, ή πάλεψε και νίκησε, ή το παλέυει, κλπ. Κάθε βδομάδα, όπως στο λέω. Ήταν έτσι παλιά? Έλα τώρα, που ταν έτσι παλιά. Καπνίζαν και παλιά. Και καπνίζανε κάτι χαρμάνια, που αν τα ρουφήξεις τώρα εσύ, θα φτύνεις πράσινα μπαλάκια του πινγκ- πονγκ κάθε πρωΐ. Άρα το τσιγάρο το βάζω πιο πέρα. Όχι πως δεν φταίει, απλώς δεν είναι η νο1 αιτία για μένα. Είναι το Τσέρνομπιλ? Είναι αυτά που τρώμε? Ασπαρτάμες και συντηρητικά και βάλε να πάνε? Εγώ κλίνω προς το δεύτερο, το φαΐ είναι χειρότερο απ ό,τι παλιά. Άσε που δεν μυρίζει το φαΐ όπως παλιά. Παλιά με έστελνε η μάνα μου στο φούρνο να πάω το ταψί με το κατσίκι και πάθαινα λιποθυμική υπόταση από την μυρωδιά του όπως το γύρναγα πίσω. Το ψωμί ρε, το απλό το ψωμάκι, πήγαινα να πάρω ψωμί και ήταν αφράτο, νόστιμο ρε φίλε, πάντα έκοβα μια γωνία στο δρόμο για το σπίτι και μετά άκουγα τα καντήλια από τον πατέρα μου που είχα ‘χαλάσει’ το ψωμί στον δρόμο. Και κάθομαι και σκέφτομαι: ΤΙ ΒΛΕΠΩ από αυτά που τρώω? Θα μου πεις, παλιά δηλαδή το έβλεπες το ωραίο ψωμί που μας λες, πως φτιαχνόταν? Όχι, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τα υλικά ήταν αλλιώς. Αλλά άσε με να σε πάω εκεί την κουβέντα: ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ από αυτά που τρως πως φτιάχτηκε? Τον καφέ? Tον βλέπεις πως κόπηκε και χαρμάνιασε? Tο κρέας? Tο βλέπεις πως σφαγιάστηκε και σφραγίστηκε? Tο αλεύρι? Tο βλέπεις πως κοσκινίστηκε? Παλιά που ψάρευα, τουλάχιστον ήξερα ότι το ψάρι που πιασα ήταν φρέσκο και ελληνικό αλλά πια δεν ψαρεύω. Τώρα, ειλικρινά σου μιλάω, το μόνο που ΒΛΕΠΩ από αυτά που τρώω είναι κάτι λεμόνια, που τα ‘βουτάω’ από το δρομάκι πίσω από τη δουλειά μου, έχει ‘πράμα για τσούρνεμα’ εκεί. Κι αυτά με ερωτηματικά: δεν ξέρω δηλαδή αν πετά κι ο κυρ-Στέλλιος εδώ πίσω στην αυλή καμιά ‘ντρόγκα’…γιατί κανα δυό απ αυτά τα λεμόνια του, τώρα τελευταία μοιάζουν πιότερο με πεπόνια. Άστα, βράστα.
ΣΚΟΡ 6: 018-020-023-025-027-029 , ΣΚΟΡ 4: 020-023-025-027
014 TURFFONTEIN 1 14:10: Είναι εντάξει τώρα το άλογο Μάϊκ? Για να βάζεις Ζέχνερ απάνω, να υποθέσω τέρμα οι πλάκες? 7-ΜΕΧΙCAN SUN.
016 TURFFONTEIN 2 14:45: 1-NEGROAMARO. Παραπάνω κουβέντα θα με καταστήσει γραφικότερο απ όσο είμαι.
018 TURFFONTEIN 3 15:20: Τα ίδια και χειρότερα, γραφικός αν αναλύσω εδώ, 5-TAMBALANG.
020 TURFFONTEIN 4 15:55: Ντε Κοκ με Ντελπίς μαζί, όπως παλιά, το πιο διάσημο δίδυμο στην ιπποδρομιακή ιστορία της χώρας, 2-SEVEN SINGLE.
023 TURFFONTEIN 5 16:30: Ψωμί κι αλάτι έχουμε φάει παρέα, ρε 1-MR. MULLINER. Για πάντα μαζί. Φορμαρισμένος ο Γκάρυ Αλεξάντερ.
025 TURFFONTEIN 6 17:05: Άλογο-και μάλιστα θηλυκό-που τα βάζει στα ίσα με τoν “Lineker” το σέβομαι πάντα, 3-CRYSTAL GLAMOUR.
027 TURFFONTEIN 7 17:40: Σου δίνω μια τελευταία ευκαιρία, 7-GAISCE GOLD. Παρά το ότι κατεβάζει ο Τάρρυ 2 άλογα με 20 βαθμούς βαλέρ πιο ψηλά από σένα, και παρά το ότι ο Ντε Κοκ βάζει ένα από νικηφόρο ντεμπούτο, σου δίνω εσένα την τιμή να σε υποστηρίζω!
029 TURFFONTEIN 8 18:15: Δεν γίνεται να δω κάτι άλλο εκτός από εσένα, 11-WANTED MAN.
